Aleksander Świętochowski (18 januaro 1849 – 25 Aprilo 1938) estis pola verkisto, edukisto, kaj filozofo de la pozitivisma periodo kiu sekvis la Ribelon de januaro 1863. Lia infano estis Ryszard Świętochowski.
Aleksander Świętochowski (18. siječnja 1849. - 25. travnja 1938.) bio je poljski pisac, pedagog i filozof iz pozitivističkog razdoblja koje je uslijedilo nakon ustanka u siječnju 1863. godine . Općenito su ga smatrali prorokom poljskog pozitivizma , koji je u varšavskom tisku širio evanđelje znanstvenog istraživanja , obrazovanja , ekonomskog razvoja i jednakosti prava za sve, bez obzira na spol, klasu, etničko podrijetlo ili uvjerenja. Njegova je, međutim, bila nijansirana vizija koja je uzimala u obzir nedostatke ljudske prirode ; poput HG Wellsa , zagovarao je da vlast u društvu imaju najprosvijećeniji među njegovim članovima. Świętochowski je bio novinar, književni kritičar, povjesničar i filozof — utemeljitelj i vodeći ideolog poljskog pozitivizma . [1] Godine 1871. objavio je u Przegląd Tygodniowy (Tjedni pregled) poznati programski članak poljskih pozitivista, " My i wy " ("Mi i vi"). [2] Świętochowski je radio s mnogim časopisima, uključujući (1870–78) Przegląd Tygodniowy (Tjedni pregled), [2] 1876–78 kao suurednik. 1878–79 uređivao je dnevnik Nowiny (Vijesti); [1] kada ju je 1882. kupio financijer Stanisław Kronenberg , njezin je novi vlasnik, navodno na preporuku Świętochowskog, povjerio uredništvo Bolesławu Prusu . [3] Godine 1881. izgubio je sinčića. Ne mogavši povratiti ravnotežu, sredinom veljače 1882., po savjetu dr. Tytusa Chałubińskog , odlazi na put u Italiju . On bi se u svom Pamiętniku (Memoarima) prisjetio: Tijekom mog dvomjesečnog putovanja, [Władysław] Smoleński me je zamjenjivao u uređivanju Prawde ; i, u pisanju kolumni - [Bolesław] Prus , s kojim sam, nakon što je izblijedjelo sjećanje na [naše] polemičke prepucavanja iz razdoblja "Young Press", ponovno obnovio međusobne simpatije. [4]Aleksandar Świętochowski, 1908
Plik Świetochłowski my i wy opracowanie(1).pdf na koncie użytkownika rubi11 • folder Filologia polska • Data dodania: 6 sie 2016 Aleksander Świętochowski Aleksander Świętochowski (18. januar 1849 – 25. april 1938) var en polsk forfatter, pædagog og filosof fra den positivistiske periode , der fulgte efter oprøret i januar 1863 . Han blev bredt betragtet som den polske positivismes profet , og spredte i Warszawa - pressen evangeliet om videnskabelig undersøgelse , uddannelse , økonomisk udvikling og lige rettigheder for alle, uden hensyn til køn, klasse, etnisk oprindelse eller tro. Hans var dog en nuanceret vision, der tog hensyn til den menneskelige naturs mangler ; ligesom HG Wells gik han ind for, at magten i samfundet blev udøvet af de mest oplyste blandt dets medlemmer. Świętochowski var journalist, litteraturkritiker, historiker og filosof - en grundlægger og den førende ideolog af polsk positivisme . [1] I 1871 publicerede han i Przegląd Tygodniowy (The Weekly Review) en berømt programmatisk artikel af de polske positivister, " My i wy " ("Vi og dig"). [2] Świętochowski arbejdede med mange tidsskrifter, herunder (1870–78) Przegląd Tygodniowy (The Weekly Review), [2] i 1876–78 som medredaktør. I 1878–79 redigerede han dagbladet Nowiny (News); [1] da det i 1882 blev købt af finansmanden Stanisław Kronenberg , betroede dets nye ejer, angiveligt på Świętochowskis anbefaling, redaktionen til Bolesław Prus . [3] I 1881 mistede han sin lille søn. Ude af stand til at genvinde sin ligevægt tog han i midten af februar 1882 på råd fra Dr. Tytus Chałubiński på en rejse til Italien . Han ville huske i sin Pamiętnik (Erindringer): Under min to måneder lange rejse stod [Władysław] Smoleński for mig i redigeringen af Prawda ; og i at skrive klummer – [Bolesław] Prus , med hvem jeg, efter at erindringen om [vores] polemiske træfninger fra "Young Press"-perioden forsvandt, delte en fornyet gensidig sympati. [4]Aleksander Świętochowski, 1908
Media in category "Pisma (Aleksander Świętochowski)" The following 7 files are in this category, out of 7 total. Pisma I (Aleksander Świętochowski).djvu 1,156 × 1,851, 212 pages; 35.04 MB
Aleksander Świętochowski My i wy - interpretacja. Polemika międzypokoleniowa Aleksander Świętochowski (ok. 1905) Artykuł Aleksandra Świętochowskiego zatytułowany „My i wy” ukazał się w 1871 r. na łamach warszawskiego „Przeglądu Tygodniowego”. Już sam tytuł tekstu sugeruje, iż oparty jest on na różnicach między dwoma środowiskami czy nawet pokoleniami – przedstawicielami pozytywizmu (my) a ludźmi wciąż wiernymi romantycznemu sposobowi myślenia. „My i wy” - opracowanie Tekst Aleksandra Świętochowskiego często uważany jest za jeden z najważniejszych manifestów pozytywizmu. Autor rozpoczyna go nieco przewrotnie, przytaczając opinie na temat swojej generacji, które zaczerpnął z pism opanowanych przez romantyków. Nie są to oczywiście przychylne sądy – pokolenie młodych jawi się w nich jako destrukcyjna siła przewalająca się przez horyzont ideowy, niszcząc wszystko, co stanie na ich drodze. W późniejszych partiach tekstu przytoczone zostają także zarzuty dotyczące nieuctwa pozytywistów oraz braku określonego celu w ich działaniach. Zwolennicy starego porządku dyskredytują działalność nowych twórców, odmawiając im szacunku oraz dobrej woli. Aleksander Świętochowski stara się odrzucić wysunięte przeciw pozytywistom zarzuty, co często czyni w niewybredny sposób. Generację romantyków porównuje nawet do żydowskich furmanów, którzy uważają, iż kolej wynaleziono tylko po to, by zrobić im na złość. Tekst „papieża warszawskiego postępu” (bo tak często nazywano autora „My i wy”) uwidacznia znaczące różnice pomiędzy przedstawicieli obu pokoleń. Pozytywiści dążą do postępu, chcą edukacji oraz pragną, by ludzie rzetelnie pracowali. Nie starają się za wszelką cenę podtrzymyać stary porządek, który oparty jest na kontaktach dających obopólne korzyści. Najbardziej pragną, by za ich sprawą w społeczeństwie narodziły się nowe siły, które doprowadzą do poprawy jego losu. W znacznie mocniejszym tonie Świętochowski wypowiada się o „opiekunach sentymentalnych powieści”: (…) Wy jesteście starzy, liczni, krępowani między sobą tysiącem niewidzialnych nici, skradacie się ze swoimi zasadami nieśmiało, żądacie w literaturze spokoju, nieruchomości, każecie wszystkim patrzyć w przeszłość, szanować nawet jej błędy, chcecie, ażeby was, tak jak senatorów rzymskich, była zawsze jedna tylko liczba, ażeby was nikt nie sądził, nikt o nic nie upominał – oto wasza zasługa (…). To sama esencja zarzutów, jakie pod adresem poprzedników wysuwali pozytywiści. Widzieli w nich głównych winowajców stagnacji, ludzi pielęgnujących dawny, przebrzmiały już ład. W innym fragmencie tekstu Świętochowski pisze tak: „(...) Wy wszyscy, którym już tylko siwizna i zmarszczki pozostały na obronę zdań własnych”. Tutaj ponownie wypomina autor starszemu pokoleniu jego bezradność, słabość i niezdolność do podjęcia działań, które pozytywnie wpłynęłyby na społeczeństwo polskie. W tzw. epoce pozytywizmu żyli i tworzyli zarówno romantycy, jaki i pozytywistyczni nowatorzy. Z tego względu polemika pomiędzy nimi przybierała często zadziorne formy, pełne ataków i złośliwych uwag. Różnice światopoglądowe między nimi były nie do zniwelowania: „(...) między naszymi obozami popalone mosty, pozrywane groble”. Dlatego też pozytywiści często wypominali romantykom, że mimo iż ich czas już minął, usilnie starają się utrzymać na powierzchni wydarzeń, konsekwentnie utrudniając działanie zwolennikom nowych idei. Jak się miało okazać, poprzednie pokolenie nie uniemożliwiło pozytywistom realizację ich planów i postulatów. W końcu i oni, w dużej mierze dzięki konsekwentnej pracy umysłowej i publicystycznej, znaleźli swoje miejsce w historii, próbując w jak najwyższym stopniu usprawnić działanie rozwarstwionego społeczeństwa. Polecamy również: Pozytywizm a romantyzm - różnice. Geneza pozytywizmu w Polsce Za początkową datę polskiego pozytywizmu zwykło się uważać rok 1864, datę upadku powstania styczniowego. Kolejna klęska zrywu narodowowyzwoleńczego okazała się niezwykle silnym ciosem dla Polaków. Uderzenie to zostało dodatkowo wzmocnione przez zaborców, którzy niezwykle surowymi represjami... Więcej » Pozytywizm warszawski - charakterystyka i przedstawiciele W 1864 r. ostateczną klęską zakończyło się powstanie styczniowe. Marzenia o niepodległości trzeba było więc przesunąć w przyszłość, koncentrując się na doraźnym radzeniu sobie z przyczynami porażki (brak świadomości patriotycznej niższych warstw społeczeństwa, ubóstwo itd.). Już przed zrywem na terenach... Więcej » Czasopiśmiennictwo i publicystyka pozytywizmu W epoce pozytywizmu prasa zyskała wielkie znaczenie. Różnego rodzaju gazety i czasopisma nie tylko ułatwiały szerzenie określonych poglądów i idei (docierały one do większej liczby ludzi niż książki), lecz także umożliwiały polemikę i wymianę zdań między reprezentującymi różne punkty widzenia... Więcej » Program polskich pozytywistów i hasła pozytywizmu Kiedy w 1864 r. doszło do upadku powstania styczniowego, jasne stało się, że następne generacje będą musiały skoncentrować się przede wszystkim na umęczonym społeczeństwie, pobudzeniu ducha narodowego, pogłębieniu świadomości patriotycznej oraz na poprawie sytuacji gospodarczej. Pozytywiści sprzeciwili się więc... Więcej » Zobacz również Pozytywizm a romantyzm - różnice. Geneza pozytywizmu w Polsce Więcej Pozytywizm warszawski - charakterystyka i przedstawiciele Więcej Czasopiśmiennictwo i publicystyka pozytywizmu Więcej Program polskich pozytywistów i hasła pozytywizmu Więcej Losowe zadania Oblicz jaka masa miedzi weszła w reakcję z siarką 0 Odpowiedz Więcej Bezokoliczniki 1 Odpowiedz Więcej Uzupełnij puste miejsca o odpwiednie reagenty i wspołczynniki stechiometryczne 0 Odpowiedz Więcej Drogi zarażenia nicieniami pasożytniczymi 0 Odpowiedz Więcej Ułóż zdania z podanymi rodzajami podmiotów i orzeczeń. 4 Odpowiedz Więcej
wy-9. my wszy scy. 55 Ob raz nada wcy w rece nzjach He nryk a Sien The aim of the article is to reconstruct the linguistic image of the Polish clergy on the basis of Aleksander Świętochowski
Kolejna opowieść, w której autor wzywa do solidarności ludzkiej ponad podziałami narodowymi i religijnymi. Murarz ze Śląska, kiepsko i po polsku, i po niemiecku mówiący, przyjeżdża do Warszawy za Krug wśród Niemców uchodzi za Polaka, wśród Polaków — za Niemca. Podwójnie wyobcowany musi jednocześnie służyć za pośrednika pomiędzy narodami. Ta rola szybko okazuje się być przepisem na kłopoty. Aleksander Świętochowski był wpływowym przedstawicielem postępowej inteligencji warszawskiej końca XIX wieku. Jego esej Praca u podstaw był jednym z fundamentów, na którym kształtował się pozytywistyczny system wartości. W opowiadaniach Świętochowskiego widoczne jest silne zacięcie też:Informacje o utworzeŹródło utworu w serwisie Wikiźródła
U.S. Dept. of Veterans Affairs Off. of Reg. Coun. University of Wyoming. Cheyenne, WY Criminal Law Lawyers. Fort Collins, CO Criminal Law Lawyers. Loveland, CO Criminal Law Lawyers. is part of the Martindale-Avvo Network. Find a Lawyer. Legal Articles. Ask a Question.
Aleksander ŚwiętochowskiAleksander Świętochowski, ps. Władysław Okoński, Poseł Prawdy, Oremus, Liber, Gezyasz, Nauczyciel i in.[1] (ur. 18 stycznia 1849 w Stoczku Łukowskim na Podlasiu , zm. 25 kwietnia 1938 w Gołotczyźnie koło Ciechanowa ) – polski pisarz, publicysta, filozof i historyk, aforysta , krytyk, publicysta polityczny , działacz społeczny. Zarys biografiiW młodości uczęszczał do szkół w Siedlcach i Lublinie. Studia w Szkole Głównej i na Uniwersytecie Warszawskim odbywał w latach 1866-1870 na wydziale filologiczno-historycznym. W 1874 wyjechał do Lipska , gdzie na tamtejszej uczelni uzyskał doktorat z filozofii (praca O powstaniu praw moralnych[1]. Powrócił do Warszawy, gdzie publikował artykuły w " Przeglądzie Tygodniowym ". Współpracę z redakcją zakończył w 1878 jednocześnie rozpoczynając pracę w redakcji dziennika "Nowiny" (do 1881 roku[1]).Po odejściu z "Nowin" założył tygodnik "Prawda" , który redagował do roku 1902 (cykl felietonów Liberum veto). W latach ( 1908 - 1912 ) wyd. miesięcznik "Kultura polska", następnie "Humanista polski", współpracował też z "Myślą Narodową".Oprócz artykułów społeczno-politycznych i krytycznoliterackich pisywał tam również felietony pod pseudonimem "Poseł Prawdy". Poza publicystyką uprawiał też twórczość dramaturgiczną i także działalność społeczno-oświatową, za największe dzieło swojego życia w tej dziedzinie uważał powstanie jeszcze pod rozbiorami szkół rolniczych w Gołotczyźnie – szkoły gospodarstwa domowego dla dziewcząt wiejskich (1909 r.) założonej przez właścicielkę wsi Aleksandrę Bąkowską i 3 lata później szkoły rolniczej dla chłopców o nazwie Bratne. Należał do czołowych ideologów i przywódców pozytywizmu latach ( 1906 - 1913 ) założył i kierował Towarzystwem Kultury Polskiej. Był gorącym rzecznikiem postępu, oświaty, kultury, walczył o równe prawa dla kobiet, Żydów, zwalczał konserwatyzm , wstecznictwo i klerykalizm .Od 1912 roku aż do śmierci mieszkał w Gołotczyźnie , gdzie związał się wspólną ideą i głębszym uczuciem osobistym z Aleksandrą Bąkowską. Zmarł 25 kwietnia 1938 roku w Gołotczyźnie. Pochowany na cmentarzu w Sońsku k. Ciechanowa .Jego syn Ryszard Świętochowski był działaczem politycznym. Poglądy literackie i polityczneJego manifest My i wy ( 1871 ) i Praca u podstaw ( 1873 ) zawierają główne założenia programowe pozytywizmu . W życiu wyznawał liberalizm , a w okresie międzywojennym był publicystą opozycyjnym wobec sanacji [].Twórczość Świętochowskiego obejmuje dramaty o tematyce filozoficzno-moralnej oraz historii idei. Czesław Miłosz w swojej publikacji Historia Literatury Polskiej opisuje Aleksandra Świętochowskiego: Wybitnie zdolny, ostry, a nawet gwałtowny polemista, występujący przeciwko konserwatystom, oskarżony przez przeciwników o pychę i wyniosłość[].Do spraw polityki zachowywał krytyczną rezerwę, a wstępując do Partii Narodowej zwalczał socjalizm , lecz panujące w partii nacjonalizm i rasizm były mu obce[].W roku 1927 otrzymał nagrodę literacką miasta Łodzi . TwórczośćWydania zbiorowe Pism (1896—1900), II. wyd. (1908—1909), 7 t. zawiera: I—II. Obrazki powieściowe, III. Bajki, IV—VI. Utwory dramatyczne, VII. Duchy , cz. I—III. (cz. IV—VI. w r. 1909 jako VIII. t. Pism, poemat dramatyczny prozą, główne dzieło Świętochowskiego). Pamiętnik drukowany w "Wiadomościach literackich" ( 1931 / 1932 ). Wydał ponadto: Genealogia teraźniejszości ( 1935 ), powieść Twinko ( 1936 ).Książka dla młodzieży: Czcigodni Polacy. Charaktery ( 1923 ).Dramaty: 1876 – Niewinni, Nieśmiertelne dusze. I. Ojciec Makary 1878 – Piękna 1879 – Dramata (Antea, Na targu, Helvia, Poddanka, Błazen, Za maską) 1888 – Aureli Wiszar 1889 – Regina 1923 – Hultaj (komedia)Utwory powieściowe: 1879 – O życie (Damian Capenko, Chawa Rubin, Karl Krug) 1880 – Klemens Boruta 1885 – Aspazja 1914 – Drygałowie 1929 – NałęczeStudia filozoficzne: 1877 – O powstawaniu praw moralnych, Dumania pesymisty 1878 – Wolter 1880 – O epikureizmie 1896 – Poeta jako człowiek pierwotny 1906 – O prawach człowieka i obywatela. O prawach mniejszości 1910 – Utopie w rozwoju historycznym 1911 – Ofiarność obywatelska 1912 – Źródła moralności 1925 - 1928 – Historia chłopów polskich w zarysiePrzypisy↑ 1,0 1,1 1,2 Jan Data: Aleksander Świętochowski ( pol. ). [dostęp 16 stycznia 2009]. Linki zewnętrzne Świadectwo maturalne Aleksandra Henryka Świętochowskiego z dnia 18/30 VI 1866 roku Inne hasła zawierające informacje o "Aleksander Świętochowski": Inne lekcje zawierające informacje o "Aleksander Świętochowski":
