Sfinks kot – cena. Łyse koty kosztują zwykle od 2 do 5 tys. złotych. Wszystko zależy od tego, jakiego dokładnie pupila szukasz, jakiej płci i umaszczenia, a także z jakim przeznaczeniem. Te, które mają zostać przekazane do dalszej hodowli, zawsze są znacznie droższe.
Wiesz, że grzybicą możesz zarazić się od Twojego psa, czy kota, nawet jeśli zwierzak nie ma objawów choroby? Grzybica skóry psa jest szczególnie niebezpieczna dla dzieci i osób starszych. Grzybica u psa Oceniając kupowanego szczeniaka czy kociaka wielu parametrów zdrowotnych, nie dysponując wiedzą medyczną nie jesteśmy w stanie określić. Zawsze jednak należy ocenić wygląd największego organu – czyli skóry. To właśnie na niej możemy gołym okiem zauważyć wszelkie patologie, ubytki i wyłysienia, oraz zaobserwować obecność pasożytów. Jakiekolwiek odstępstwa od normy w wyglądzie futerka są jednym z decydujących czynników przy nabywaniu zwierząt. Dużą grupę chorób objawiających się na skórze stanowią grzybice i to właśnie tę problematykę postaram się przybliżyć w niniejszym artykule. Dowiesz się z niego co to jest grzybica, jakie są przyczyny i objawy grzybicy, oraz jak wygląda leczenie tej bardzo zaraźliwej choroby. Grzybica u psa i kotaCo to jest Dermatofitoza?Czynnik etiologiczny dermatofitozJak mój pies/kot może zakazić się grzybicą?Dlaczego nie każdy osobnik choruje?Czynniki sprzyjające zakażeniu dermatofitamiOwadyWarunki zoohigieniczneKąpieleRodzaj dietyPrzyjmowane lekiWiek zwierzęciaPredyspozycje rasoweMechanizm powstawania chorobyGrzybica u psa i kota objawyGrzybica skóry u psa i kota zdjęciaRozpoznawanie grzybicyWywiadBadanie kliniczneBadania dodatkoweLeczenie grzybicy u psa i kotaLeki przeciwgrzybiczneOczyszczanie środowiska życiaSzczepionka przeciw grzybicyGrzybica od kota i psa u ludzi Grzybica skóry są to wysoce zaraźliwa choroba zwierząt i człowieka wywoływana przez mikroskopijne grzyby. Dotyczy skóry i jej wytworów. Ważną cechą opisującą tę grupę chorób jest ich bardzo wysoka zaraźliwość, co w praktyce oznacza łatwe szerzenie się choroby między osobnikami podatnymi, w tym między zwierzętami, a człowiekiem. Ponadto grzybice uważane są za jedną z głównych i zarazem najpoważniejszych przyczyn zakaźnych zapaleń skóry u zwierząt. Będąc doskonałym naśladowcą innych chorób, grzybica często stwarza poważne trudności w diagnozowaniu i poprawnym leczeniu. Grzybice stanowią bardzo dużą grupę chorób, którą trudno jednoznacznie zdefiniować, ale ogólnie możemy je podzielić na: grzybice skórne, grzybice narządów wewnętrznych. Grzybice narządów wewnętrznych, będąc bardzo poważnymi chorobami, na szczęście nie są w naszym klimacie zbyt częste, ponieważ dotyczą przede wszystkim zwierząt żyjących w cieplejszych strefach klimatycznych. Grzybice skórne zaś, szczególnie dermatofitozy, mogą być rzeczywiście problemem w przypadku niejednego zwierzęcia i z uwagi na częste występowanie to właśnie głownie o nich będzie ten artykuł. Co to jest Dermatofitoza? Dermatofitoza to choroba skóry i jej wytworów, a więc włosów, pazurów i naskórka wywoływana przez grzyby posiadające plechę wielokomórkową, czyli dermatofity wykorzystujące keratynę. Termin dermatofit oznacza w prostym tłumaczeniu „roślinę skórną” będący wielokomórkowym złożonym tworem. W zależności od środowiska, w jakim żyją dzielimy je na: dermatofitozy geofilne (bytują i namnażają się w glebie, ziemi, wykorzystując przy tym substancje organiczne i nie stanowią dużego zagrożenia dla ssaków), dermatofitozy zoofilne występujące u zwierząt, które zawsze są chorobotwórcze, dermatofitozy antropofilne bytujące u ludzi. Dermatozy antropofilne i dermatozy zoofilne nie rozmnażają się w otoczeniu zwierząt, ale mogą występować w nim w formie przetrwalników, także na sierści zwierząt. Warto też wspomnieć o grupie zakażeń grzybami jednokomórkowymi, czyli drożdżakami z rodzaju Malassezia, bądź Candida, które choć są czynnikiem sprawczym chorób skóry (malazezioza skóry czy zapalenie przewodu słuchowego zewnętrznego) to do dermatofitoz nie należą. Czynnik etiologiczny dermatofitoz Główną przyczyną dermatofitoz u psów i kotów są następujące gatunki grzybów: Microsporum canis, Microsporum gypseum, Microsporum persicolor, Trichophyton mentagrophytes, Trichophyton verrucosum. Najważniejszym grzybem z tej grupy bezdyskusyjnie pozostaje Microsporum canis będący, jak się szacuje, powodem ponad 90% wszystkich dermatofitoz u kotów i psów. W zdecydowanej większości przypadków występuje on u kotów, które to pozostają naturalnym żywicielem – rezerwuarem tych zakażeń. Często też mamy przypadki zakażenia subklinicznego i długotrwałego nosicielstwa, szczególnie u młodych osobników w wieku do roku lub tych żyjących w dużych skupiskach, takich jak schroniska, a więc narażonych na stres. Zdarzają się również przypadki zarażenia grzybicą u psów na skutek bezpośredniego kontaktu z chorym kotem. Z przypadkami bezobjawowego nosicielstwa najczęściej spotykamy się u kotów długowłosych oraz tych w wieku powyżej drugiego roku życia. Pamiętajmy, że u nosiciela, choć grzyby się namnażają i tym samym uwalniają do środowiska zewnętrznego, objawów klinicznych brak, a więc kot wygląda na normalnego, zdrowego osobnika stanowiąc przy tym zagrożenie dla otaczających go zwierząt i ludzi. Pozostałe gatunki grzybów rzadziej są powodem chorób u zwierząt, ponieważ przypada na nie tylko około 10% przypadków: Microsporum gypseum będąc grzybem geofilnym, bytującym w glebie stanowi zagrożenie głównie dla psów, które kopią nory, dziury lub zagrzebują pokarm. Trichophyton mentagrophytes z kolei to dermatofit zoofilny występujący u dorosłych gryzoni. Trichophyton verrucosum bytuje głównie u bydła i z oczywistych względów dotyczy terenów wiejskich i zwierząt tam żyjących. Zarodniki Microsporum canis przedstawiono poniżej. Zarodniki grzyba microsporum canis | źródło: wikipedia Zarodniki grzyba m. Canis | źródło: wikipedia Jak mój pies/kot może zakazić się grzybicą? Dermatofity, jak już wspominałem, są złożonymi organizmami, które tworzą grzybnie, a dzięki zdolności produkowania keratynazy i enzymów proteolitycznych potrafią wykorzystywać główne białko naskórkowe, jakim jest keratyna. W wyniku fragmentacji strzępek powstają artrospory – zarodniki będące formą zakaźną tych grzybów. Są one niezwykle oporne w środowisku suchym, gdzie przetrwać mogą nawet rok, szybko niszczy je natomiast wysoka temperatura wynosząca około 100° C. Dzięki temu, że mogą długo bytować w bezpośrednim otoczeniu, wiele zwierząt może być przenosicielami zarodników na własnej sierści. W złuszczonym naskórku, którego przecież gołym okiem nie widać, mogą zachować zdolność zakażenia przez wiele miesięcy, podobnie jak w wypadniętych włosach, którymi zawsze przecież skażone są posłania zwierząt, dywany, meble, ściany w mieszkaniach, podłogi czy firany i zasłony. Ważną rolę w rozprzestrzenianiu się zakażenia dermatofitami odgrywają też szczotki, grzebienie, wspólne miski czy pluszaki – zabawki, gryzaki. Zarodniki grzybów obecne w kurzu czy pyle bez większych problemów przedostają się nawet do pomieszczeń i miejsc, gdzie chore zwierzęta nie bytują. Można powiedzieć, że są praktycznie wszędzie. Oczywiście nie sposób zapomnieć o kontakcie bezpośrednim między osobnikami, które poprzez wspólne zabawy, otarcia skóry, ale też walki mogą się wzajemnie zakażać grzybicą. Przenosicielem zarodników mogą być także wszelkie ektopasożyty żyjące na naszych zwierzętach, a więc: pchły, wszy, wszoły, owady latające, jak na przykład muchy. Widzimy więc, że grzyby i ich zarodniki otaczają nas dookoła i dzięki łatwemu rozprzestrzenianiu oraz zdolności długiego przetrwania w środowisku stanowią powszechne zagrożenie. Dlaczego nie każdy osobnik choruje? Otóż mamy trzy możliwości skutków kontaktu zwierzęcia z zarodnikami grzybów. Po pierwsze brak infekcji, a jedynie zanieczyszczenie skóry, kiedy osobnik staje się biernym przenosicielem zarodników sam przy tym nie chorując. W drugim przypadku zwierzę może stać się czynnym przenosicielem zarodników, kiedy to mamy do czynienia z kolonizacją grzybów. Przebiega ona najczęściej bezobjawowo lub w formie łupieżu jako jedynego objawu klinicznego. I wreszcie kolonizacja zarodników może dawać objawy kliniczne – zmiany skórne – mówimy wówczas o chorobie grzybiczej z typowymi objawami, które sam jako właściciel możesz zaobserwować. Od czego więc zależy, z którą z tych trzech sytuacji będziemy mieli do czynienia? Otóż bardzo istotne są czynniki predysponujące do zakażenia oraz stan układu odpornościowego zwierzęcia. Czynniki sprzyjające zakażeniu dermatofitami Czynniki sprzyjające zakażeniu dermatofitami Nie każde zwierzę mające kontakt z zarodnikami grzybów wykazuje objawy kliniczne grzybicy. Istnieje wiele czynników sprzyjających wystąpieniu klinicznej postaci grzybicy, o którym z perspektywy opiekuna zwierzęcia warto wiedzieć. Owady Przede wszystkim, co wydaje się oczywiste, trzeba dbać o swego podopiecznego. Nie pozwólmy, aby miał pchły, wszoły, wszy, oraz aby nie był również kąsany przez meszki czy muchy. Mogą one być one przenosicielami zarodników z jednej strony, z drugiej zaś mogą powodować świąd objawiający się koniecznością drapania, a więc powodować w konsekwencji otarcia naskórka czy mechaniczne mikrourazy skóry. Urazy naskórka to lepsze warunki do wnikania zarodników dermatofitów. Warunki zoohigieniczne Niezwykle istotne pozostają też czynniki środowiskowe prowadzące do obniżenia odporności zwierzęcia, w tym odporności miejscowej skóry. Wszelkim grzybicom wybitnie sprzyja wysoka temperatura i duża wilgotność powietrza. Dbajmy więc o właściwe warunki zoohigieniczne, w jakich żyją nasi podopieczni unikając choćby nadmiernego zagęszczenia, z którym nieodłącznie związany jest stres (szczególnie w przypadku kotów). To właśnie stres i wydzielanie hormonów steroidowych obniża odporność organizmu czyniąc go bardziej podatnym na zarażenie grzybicą. Kąpiele Nie zalecałbym również kąpieli w naturalnych zbiornikach wodnych, stawach, zalewach, rowach czy na rozlewiskach, ponieważ wielokrotnie kończy się to chorobą zapalną skóry, świądem i w konsekwencji wtórnymi chorobami skóry, w tym grzybicą. Rodzaj diety Bardzo ważne jest także odpowiednie zbilansowane żywienie zwierząt, ponieważ niedobory składników odżywczych w karmie, w szczególności białka, niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych albo cynku, miedzi, siarki, witamin A i D prowadzą do spadku odporności skóry. Przy sprawnie działającym układzie odpornościowym grzyby naprawdę mają bardzo utrudnione zadanie i nie są w stanie swobodnie się namnażać, a wszelkie choroby powodujące choćby wyniszczenie wybitnie predysponują do ujawnienia się klinicznej grzybicy. Przyjmowane leki Nie bez znaczenia pozostają również stosowane leki (np. hormony sterydowe, cytostatyki), które lecząc jedną chorobę mogą sprzyjać innej. Nie wywołujmy więc sztucznie, jeśli absolutnie tego nie musimy robić, stanu immunosupresji (obniżenia odporności) u naszych zwierząt. Wiek zwierzęcia Istotny jest fakt, że grzybicy sprzyja młody wiek zwierząt, co związane jest z jeszcze niezbyt sprawnie działającym układem immunologicznym, a także starszy wiek psa i kota, co z kolei wynika z naturalnego spadku odporności. Predyspozycje rasowe Grzybica może wystąpić u każdego psa i kota bez względu na płeć czy rasę, ale częściej notujemy ją u: kotów perskich, kotów egzotycznych, kotów ras długowłosych, pekińczyków, psów, które kontaktują się ze zwierzętami dzikimi. Mechanizm powstawania choroby Z zarodników, które przylegają do warstwy rogowej naskórka kiełkuje grzybnia, co powoduje ujawnienie się objawów chorobowych. Rozgałęzione strzępki grzybni wrastają do torebek włosowych, gdzie rozpadają się na zarodniki. Co istotne dermatofity będąc wrażliwe na podwyższoną temperaturę nie penetrują głębszych warstw naskórka. Rosnący więc włos ulega ułamaniu tuż nad swoją pochewką, a cebulka włosowa pozostaje zdrowa. W powierzchownych warstwach skóry może powstać stan zapalny, jednak w dużej mierze zależy to od gatunku grzyba i odporności gospodarza. Jest to o tyle istotne, że tylko ten nawet minimalny stan zapalny może spowodować powstanie odporności komórkowej, która ma znaczenie ochronne. Gdy więc nie ma zapalenia nie powstaje też odporność komórkowa i nie będziemy mieli zdrowienia. Wówczas najprawdopodobniej wystąpi reinfekcja. Grzybica u psa i kota objawy Grzybice często przysparzają dość poważnych trudności diagnostycznych z uwagi na bardzo zróżnicowane objawy kliniczne oraz fakt, że większość chorób skóry przypomina swym wyglądem zmiany grzybicze. Grzybica będzie więc szczególnie dotyczyła osobników młodych, poniżej roku i będzie objawiała się plackowatymi, owalnymi wyłysieniami z łuszczącym się naskórkiem. Zmiany grzybicze będą przypominały pierścień z centralną częścią lekko zaczerwienioną i obwodowo występującymi grudkami, strupami i czerwoną obwódką. Włosy ulegają ułamaniu kilka milimetrów nad powierzchnią naskórka, a skóra może być pokryta szarym nalotem (przypominającym popiół z papierosa) lub otrębiastym łupieżem. Zmiany skórne mogą przypominać, jak się to określa w literaturze fachowej – oszronione ściernisko. Po kilku tygodniach zmiany grzybicze mają tendencje do porastania włosem od środka. Grzybica z reguły nie jest chorobą świądową, nie powoduje konieczności uciążliwego drapania się. Czasem może występować umiarkowany świąd, ale jest to uzależnione od ewentualnego stanu zapalnego, wywoływanego przez grzyba. Co istotne, objawów ogólnych w postaci gorączki, spadku apetytu, chudnięcia nie obserwujemy. Samopoczucie chorego zwierzęcia pozostaje bez zmian, podobnie jak jego aktywność fizyczna manifestująca się chęcią do zabawy. U kotów miany grzybicze lokalizują się głównie: na głowie, w okolicy uszu, na grzbiecie nosa, na kończynach, czasem na bokach ciała, na ogonie, na brzuchu. U psów natomiast rozkład zmian jest bardziej przypadkowy i nie ogranicza się do głowy, może lokalizować się wszędzie. Skóra zaatakowana przez grzyba może wyglądać jakby była posypana mąką. U osobników starszych możemy zaobserwować jedynie lekki łupież lub przerzedzenie sierści. Czasem też dochodzi do nadkażeń bakteryjnych objawiających się w formie sączących wykwitów i strupów, ale przypadki te nie są częste. Grzybica skóry u psa i kota zdjęcia Poniżej przedstawiono przykładowe zdjęcia przedstawiające grzybice u zwierząt. Grzybica u psa Grzybica na głowie kota Grzybica u kota Rozpoznawanie grzybicy Należy pamiętać, że grzybica skóry u zwierząt jest doskonałym naśladowcą innych chorób dermatologicznych i na podstawie samych objawów nie powinno stawiać się rozpoznania i podejmować leczenia. Rozpoznanie zawsze powinno więc opierać się: wywiadzie, badaniu klinicznym, badaniach dodatkowych. Wywiad Diagnostyka i rozpoznawanie dermatofitoz Z wywiadu możemy dowiedzieć się istotnych informacji o możliwości ewentualnego zakażenia. Weterynarz powinien zapytać o pochodzenie zwierzęcia, a więc dowiedzieć się czy ostatnio nie przebywało w schronisku z innymi psami i kotami, czy się nie zgubiło i nie straciliśmy nad nim kontroli, czy może pochodzi z pełni kontrolowanego źródła jakim jest dobra hodowla. Powinniśmy ustalić czy zwierzę uczestniczyło w zawodach, pokazach, czy było transportowane w klatce, czy miało bezpośredni kontakt z innymi osobnikami. Jest to o tyle istotne, że pozwala nam stwierdzić możliwość bezpośredniego zakażenia. Należy ustalić, czy nie wystąpiły potencjalne czynniki wywołujące stres, takie jak krycie, czy cieczka, które mogą obniżać odporność ogólną organizmu i ułatwiać zakażenie. Nie możemy także pominąć historii leczenia pacjenta, ponieważ zarówno stosowane leki, jak i przebyte choroby mogą wpływać na status immunologiczny organizmu. Badanie kliniczne Dopiero później przechodzimy do badania klinicznego polegającego na dokładnych oględzinach skóry, ocenie włosów oraz opisie istniejących zmian chorobowych z ich lokalizacją. Badania dodatkowe Badania dodatkowe w przypadku grzybic stanowią ostateczne potwierdzenie podejrzenia choroby, są swego rodzaju „postawieniem kropki nad i”. Badanie w świetle ultrafioletowym emitowanym przez lampę Wooda jest prostym, bezbolesnym badaniem. Zawsze powinno być wykonane w pierwszej kolejności. Zielonkawa fluorescencja zmienionych obszarów skóry może świadczyć o zakażeniu M. canis. Wynik ujemny, a wiec brak tego świecenia nie wyklucza grzybicy, gdyż inne gatunki grzybów nie będą wykazywały takiego świecenia. Możliwe są również nieswoiste wyniki spowodowane przez maści z tetracyklinami, talk czy kurz, dlatego też w dalszej kolejności powinniśmy wykonać badanie mikroskopowe. Pobrane włosy i fragmenty zeskrobin skóry oglądamy pod mikroskopem szukając zarodników grzybów i oceniając potencjalne zmiany chorobowe. Badanie mykologiczne Tutaj jednak pojawia się problem, ponieważ obecność zarodników może świadczyć o zanieczyszczeniu skóry, a nie o samej chorobie. Jak wygląda grzybica u psa możesz zobaczyć na poniższym wideo Generalised ringworm in a dog UVL 1/2 Dobrze jest więc przeprowadzić hodowlę na podłożach mikologicznych, która stanowi ciągle złoty standard w diagnostyce dermatofitom. Pobrany ze zmian materiał posiewany jest na specjalne podłoże Sabouraud, a następnie inkubowany przez okres 30 dni i oceniany. W warunkach lecznicy bardzo przydatny okazuje się podłoże DTM (Dermatophyte Test Medium), który w sytuacji zakażenia grzybami zmienia barwę z pomarańczowej na czerwoną. M. Canis hodowla po 7 dniach | źródło: wikipedia Leczenie grzybicy u psa i kota Leczenie przeciwgrzybiczne może być miejscowe lub ogólne, a decyzja od tego jaką formę zastosujemy zależy od charakteru zmian chorobowych. Najczęściej musimy zastosować leczenie skojarzone łączące leczenie zewnętrzne z leczeniem ogólnym, bowiem samo podawanie preparatów przeciwgrzybicznych na skórę bardzo często okazuje się nieskuteczne. Leczenia miejscowego można spróbować w sytuacji niewielkich, pojedynczych zmian miejscowych u zwierząt krótkowłosych, trzymanych pojedynczo. Leczenie miejscowe powinno być poprzedzone ostrzyżeniem zmienionych miejsc i okolic. Zabieg taki ujawni dokładny zasięg zmian, usunie zakażone włosy i poprawi penetrację stosowanych leków. Pamiętajmy, że powinniśmy wygolić znaczną powierzchnię wokół zmian, gdyż dermatofity, niewidoczne gołym okiem, mogą znajdować się nawet do kilku centymetrów od obwodu zmiany. Ostrzyżone włosy bezwzględnie musimy usunąć, najlepiej spalić. Zwierzęta z dużymi, rozległymi, rozsianymi zmianami powinny być ogolone w całości. Nie bójmy się – włosy u naszego pupila odrosną. Sierść wokół zmian grzybiczych należy usunąć Leki przeciwgrzybiczne Dopiero na tak przygotowaną skórę stosujemy kąpiele z lekami przeciwgrzybicznymi lub maści zawierające: klotrimazol, mikonazol, terbinafinę, enilkonazol. Kąpiel leki przeciwgrzybiczne Leczenie grzybicy jest procesem długotrwałym i czasem wymaga nawet wielomiesięcznego stosowania leków, o czym weterynarz Cię uprzedzi. Doustne leki przeciwgrzybiczne obecnie stosowane to przede wszystkim: itrakonazol (Orungal), terbinafina (Lamisil). Stosujemy je aż do uzyskania efektu terapeutycznego, a więc do czasu uzyskania dwóch ujemnych wyników badania mikologicznego. Dawniej powszechnie ordynowane gryzeofulwinę oraz w mniejszym stopniu ketokonazol, ale z uwagi na dużą toksyczność i efekty uboczne, leki te nie są zalecane i na szczęście coraz rzadziej stosowane. Oczyszczanie środowiska życia Zapobieganie grzybicy Bardzo ważne w leczeniu i profilaktyce grzybic u zwierząt pozostają wszelkie zabiegi polegające na dekontaminacji (oczyszczeniu) środowiska życia chorych osobników. Polegają one na odkurzaniu podłóg, ścian a następnie ich dezynfekcji. Oczyszczeniu powinny też podlegać wszelkie przedmioty, legowiska, z którymi miały kontakt chore zwierzęta. Zabiegi te mają na celu znaczne ograniczenie ilości zarodników grzybów w otoczeniu. Pamiętaj także, że zdrowe osobniki mające kontakt z chorymi, również powinny być leczone choć tutaj możemy zastosować niższe dawki leków. Szczepionka przeciw grzybicy Warto także wspomnieć o szczepieniach, ponieważ na rynku obecne są preparaty do uodparniania zwierząt, ale sprawdzają się one u bydła i zwierząt futerkowych. Brak natomiast dowodów naukowych, że działają one także u kotów i psów – stąd szczepienia te nie są zalecane, ponieważ mogą przynieść więcej szkód niż korzyści. Grzybica od kota i psa u ludzi Grzybica od kota u ludzi Istnienie zakażenia grzybiczego u zwierząt bez wątpienia nie wolno zbagatelizować, gdyż stanowi ono zagrożenie dla człowieka -- szczególnie dla dzieci. Są one zoonozami. Grzyb Microsporum canis powoduje grzybicę skóry gładkiej, ale też owłosionej skóry głowy. Zakażenie u ludzi, w przeciwieństwie do zwierząt charakteryzują się nasilonym charakterem, często z dużą ilością ropnej wydzieliny i mogą prowadzić do trwałych wyłysień. Z własnej praktyki pamiętam panią, która mając zmiany na dłoniach chodziła do dermatologa i nie mogła uwierzyć, że może chorować na grzybicę skoro żadnych uchwytnych zmian u jej długowłosego kota (z wyjątkiem łupieżu) nie było. Przykład zmian grzybiczych u człowieka, spowodowanych przez dermatofity zamieszczono poniżej. Grzybica od kota u człowieka Podsumowanie Grzybice skórne choć występują powszechnie i są doskonale zbadane ciągle stwarzają ogromne trudności w diagnozowaniu i leczeniu, co może wynikać z bardzo różnego obrazu klinicznego, a także z konieczności stosowania długotrwałej terapii. Wszelkie choroby dotyczące skóry, zauważone przez właściciela, powinny być powodem niezwłocznego zgłoszenia się z psem czy kotem do gabinetu weterynaryjnego. Warto bacznie oglądać swoich podopiecznych czworonogów, gdyż niektóre ze schorzeń skórnych mogą stanowić poważne zagrożenie dla wszystkich dotykających ich, a w szczególności dzieci. Pamiętajmy, że o skuteczności leczenia w tym właśnie przypadku decyduje bardzo ścisła współpraca lekarza weterynarii i właściciela zwierzęcia, bez którego pełnego zaangażowania w leczenie nie może być mowy o sukcesie. Grzybicą naprawdę nie jest się trudno zakazić szczególnie od pupila, który może nie wykazywać pełnych objawów klinicznych. Późniejsze leczenie może być naprawdę długie i uciążliwe, dlatego nie bagatelizujmy nawet drobnych zmian dermatologicznych, ponieważ im szybciej zdiagnozujemy grzybicę u kota, czy psa, tym szybciej ją wyleczymy. Najlepiej zaś stosując zasady profilaktyki w ogóle na grzybice nie chorować, czego Tobie i sobie życzę. Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu wiesz już jak rozpoznać grzybicę u swojego futrzaka i dlaczego ta choroba może być niebezpieczna. Masz pytania związane z leczeniem, lub profilaktyką grzybicy? A może Twój pies, czy kot właśnie przechodzą grzybicę? Zadaj je teraz w komentarzu pod artykułem, odpowiem najszybciej jak to możliwe.
Najczęstsze choroby królików to przede wszystkim myksomatoza (stanowiąca jednocześnie największe zagrożenie dla królika), grzybica czy podrażnienie spojówki. W każdym przypadku niezbędne jest szybkie zdiagnozowanie objawów oraz niezwłoczna wizyta u lekarza weterynarii, który zaleci dalsze postępowanie i leczenie.
Grzybica u psa to choroba, którą łatwo pomylić z innymi problemami skórnymi. Jakie są jej przyczyny i jak wygląda proces leczenia? Grzybica u psa – podstawowe informacje Grzybica u psa to jeden z najczęściej występujących u tych czworonogów problemów skórnych. Może ją wywoływać ponad 300 różnych gatunków grzybów, jednak najczęściej są to grzyby drożdżopodobne lub dermatofity (czołowym “winowajcą” grzybic jest microsporum canis). Wywołują one dermatofitozy – grzybice powierzchniowe włosa i naskórka. Na pojawienie się grzybicy u psa narażone są w dużym stopniu te zwierzęta, u których występuje chwilowe obniżenie odporności – u psów całkowicie zdrowych również występują na powierzchni skóry grzyby drożdżopodobne, jednak nie wywołują one stanu choroby – ich nadmierne namnożenie, a w konsekwencji pojawiający się stan zapalny, są wynikiem innych problemów psa, które najczęściej będą pierwotną przyczyną grzybicy u psa. Grzybica u psa jest niestety zoonozą – chorobą o charakterze odzwierzęcym, która może przenieść się również na opiekuna czworonoga. Z tego powodu przy podejrzeniu wystąpienia u psa grzybicy należy zachować szczególną ostrożność i upewnić się, że przestrzega się wszelkich środków zapobiegawczych, takich jak prawidłowa higiena rąk po kontakcie ze skórą pupila. Najczęściej występującą przyczyną wystąpienia grzybicy u psa jest bezpośredni kontakt – dotyczy to zarówno innych, zarażonych zwierząt (mogą to być inne psy, jeśli zwierzęta żyją w dużym skupisku, ale także inne gatunki, jak np. długowłose koty), jak i przedmiotów. W tym ostatnim przypadku do zarażenia może dojść przez kontakt np. z legowiskiem, kocykiem, zabawką czy innym elementem wyposażenia, z którym styczność miało inne zarażone zwierzę. Za wystąpienie grzybicy u psa mogą też być odpowiedzialne pasożyty takie jak wszy, wszoły, pchły oraz muchy. Niektóre sytuacje powodują, że pies jest dużo bardziej narażony na wystąpienie grzybicy. Chodzi tu przede wszystkim o obniżoną odporność, która może być łączona np. z występującą u psa chorobą przewlekłą lub przyjmowaniem leków immunosupresyjnych, ale także bardziej tymczasowymi przyczynami, jak cieczka czy moment wzmożonego stresu. Grzybica łatwiej rozwija się także w miejscach, w których skóra jest z jakiegoś powodu uszkodzona, np. w wyniku urazu mechanicznego. Jej pierwotną przyczyną może także być reakcja alergiczna. Grzybica u psa – objawy Objawy grzybicy u psa mogą z jednej strony być stosunkowo łatwe do wychwycenia, ponieważ zmiany wywoływane chorobą są widoczne gołym okiem. Z drugiej strony objawy mogą w dużym stopniu pokrywać się z tymi, które występują w przypadku innych chorób skóry u psa. Uwagę opiekuna powinno zdecydowanie zwrócić pojawienie się na skórze psa łysych fragmentów. Ich kształt przypominał będzie prawdopodobnie owal, a skóra będzie w tym miejscu złuszczona i pokryta dziwnie wyglądającym, szarym nalotem. W środku tego łysego “placka” widoczne mogą też być inne objawy, jak podrażnienie i zaczerwienienie albo strupy. Włosy stają się łamliwe i kruche, przy czym same cebulki nie ulegają zniszczeniu – włos łamie się po prostu tuż przy skórze i to właśnie powoduje wrażenie łysienia. Czasami pies może się drapać, jednak nie zawsze grzybicy towarzyszył będzie prowokujący go tego świąd. Inną komplikacją jeśli chodzi o objawy jest możliwość wystąpienia u psa tzw. grzybicy uogólnionej. W tym wypadku nie uda się zaobserwować pojawiających się na ciele wyłysień i jedyną podpowiedzią, że pies może mieć grzybicę, będzie wystąpienie u niego łupieżu. Grzybica u psa – diagnoza W przypadku podejrzenia wystąpienia grzybicy u psa wizyta w lecznicy weterynaryjnej jest niezbędna – tylko specjalista będzie w stanie prawidłowo określić, czy w danym przypadku przyczyną problemu rzeczywiście jest grzybica czy też bardziej prawdopodobnym rozwiązaniem jest inna choroba skóry. Często do postawienia odpowiedniej diagnozy wystarczy uważne zbadanie psa i przyjrzenie się jego zmianom skórnym. Jeśli to nie wystarczy, światło ultrafioletowe i badanie tzw. lampą Wooda może pomóc w zlokalizowaniu i zidentyfikowaniu określonych rodzajów dermatofitów. Pomocne może się także okazać pobranie zeskrobiny z widocznie chorych miejsc na skórze, a także trichogram czyli badanie włosa pobranego z takiego obszaru. Grzybica u psa – leczenie Leczenie grzybicy u psa będzie w dużym stopniu uzależnione od jej dokładnego rodzaju oraz od dobrego zdiagnozowania pierwotnej przyczyny jej wystąpienia, a co za tym idzie – leczenia lub profilaktyki z tym związanej. Jeśli zmiany skórne nie są zbyt rozległe, możliwe będzie zastosowanie jedynie leczenia miejscowego. Tego rodzaju środki przeciwgrzybicze występują w różnych postaciach, jako maści, szampony czy preparaty w sprayu. Kiedy indziej lekarz weterynarii może zalecić leczenie ogólne, w wypadku którego leki przeciwgrzybicze podawane są doustnie w postaci tabletek. Niestety takie rozwiązanie nie jest pozbawione wad – tego rodzaju środki farmakologiczne mają niekorzystny wpływ na niektóre narządy wewnętrzne, jak nerki czy wątroba. Przy stosowaniu leczenia ogólnego grzybicy u psa należy więc dodatkowo wykonywać badania takie jak morfologia – pozwolą one sprawdzić czy u psa nie występują żadne niepokojące objawy, mogące wskazywać na uszkodzenie narządów. Niestety nie istnieją domowe sposoby leczenia grzybicy u psa – tylko lekarz weterynarii jest w stanie stwierdzić, co jest dokładną przyczyną choroby i w jakim stadium zaawansowania jest, a następnie dobrać na tej podstawie odpowiednie środki i zdecydować o ogólnej bądź miejscowej metodzie leczenia. Zapisz się na newsletter!
Zwróć uwagę także na zwierzęta wychodzące, które polują na gryzonie. Myszy, szczury lub ptaki mogą być nosicielami grzybów i bakterii wywołujących zapalenie grzybicze skóry u kota. Na czym polega diagnoza grzybicy kota? Pierwszym krokiem w diagnozowaniu choroby jest obserwacja zwierzęcia.
Jeśli można mówić o głównych chorobach narządu słuchu u kotowatych należałoby wymieć choroby pasożytnicze, grzybicze i sporadycznie bakteryjne. Praktycznie w każdym większym skupisku kotów bytującym schorzeniem jest tzn. świerzb koci-jest to pasożyt naskórka małżowiny usznej i tkanki skórnej tej okolicy. Pierwszym objawem, na który powinniśmy zwrócić uwagę jest pojawiająca się czarna wydzielina w małżowinie usznej i delikatne przełysienia włosów u podstawy ucha. Nie ma żadnej bolesności, kot nie wykazuje żadnych objawów chorobowych. Niestety nie wolno tego lekceważyć tych początkowych objawów. Nieleczone schorzenie przechodzi w postać chroniczną, która wymaga bardzo długotrwałego leczenia, nie zawsze zakończonego pozytywnie. Jeśli można mówić o głównych chorobach narządu słuchu u kotowatych należałoby wymieć choroby pasożytnicze, grzybicze i sporadycznie bakteryjne. Praktycznie w każdym większym skupisku kotów bytującym schorzeniem jest tzn. świerzb koci-jest to pasożyt naskórka małżowiny usznej i tkanki skórnej tej okolicy. Pierwszym objawem, na który powinniśmy zwrócić uwagę jest pojawiająca się czarna wydzielina w małżowinie usznej i delikatne przełysienia włosów u podstawy ucha. Nie ma żadnej bolesności, kot nie wykazuje żadnych objawów chorobowych. Niestety nie wolno tego lekceważyć tych początkowych objawów. Nieleczone schorzenie przechodzi w postać chroniczną, która wymaga bardzo długotrwałego leczenia, nie zawsze zakończonego pozytywnie. Drugim stosunkowo często spotykanym pasożytem jest tzw. nużeniec koci. Objawy są bardzo podobne. Przy wszelkich schorzeniach pasożytniczych bezwzględnie należy wykonać badanie zeskrobinowe wydzieliny małżowiny usznej w celu identyfikacji pasożyta i dobrania odpowiedniego leczenia. Uwaga! terapię stosujemy zawsze do obu uszu. Nigdy do jednego. To są najczęściej spotykane schorzenia pasożytnicze uszu u kotów - myślę, że o pchłach i kleszczach nie muszę tu pisać. O ich zwalczaniu przy trochę innej okazji. Schorzenia grzybicze Tzw. klasyczna grzybica jako schorzenia występuje sporadycznie-pojawienie się jej może świadczyć o zaburzeniach ze strony systemu odpornościowego skóry, który zezwolił na zakażenie (bardzo, bardzo rzadko) lub doszło do uzłośliwienia patogenu grzybiczego bytującego w formie saprofitycznej (koegzystencja) na skórze osobnika. Znalezienie przyczyny zaburzeń mechanizmów odpornościowych skóry jest podstawą do skutecznego wyeliminowania patogenu grzybiczego. W innym wypadku będzie to tylko proces zaleczania który nigdy nie skończy się sukcesem. Dość często powodem tych zaburzeń u mięsożerców (klasyczny przykład-kot) jest źle zbilansowana dieta-a to już całkiem inny temat.. W celach leczniczych należy wykonać badania mikroskopowe okolicy podejrzanych o grzybicę w celu ustalenia stadia rozwojowego grzyba, klasycznego antybiogramu przeciwgrzybicznego nie polecam - jest stosunkowo mało wiarygodny a czeka się dość długo. Poza tym zakres preparatów przeciwgrzybicznych jest stosunkowo wąski. Schorzenia bakteryjne Koty praktycznie nie chorują na bakteryjne zapalenia narządów słuchu: w 99,00% przypadków schorzenia bakteryjne są tylko i wyłącznie powikłaniem, jakiej innej jednostki chorobowej- np. alergii kontaktowej, pokarmowej czy przebiałczenia. U kotów domowych bardzo często występuje z powodu złej jakości karmy dla kotów. Pierwszą i najważniejsza sprawą jest znalezienie schorzenia pierwotnego, co nie zawsze jest takie proste. Czasem wymaga wielokrotnego spotykania się z właścicielem i bardzo bardzo szczegółowej rozmowy w celu znalezienia przyczyny, na którą wielokrotnie właściciel zwierzęcia nie zwraca uwagi. Dobrze i dokładnie przeprowadzony wywiad to 80% sukcesu w leczeniu. Jeśli nie uda nam się znaleźć tej przyczyny to tylko i wyłącznie zaleczymy proces zapalny a nie go zlikwidujemy. Dość często powikłania bakteryjnego zapalenia uszu występują wraz z obecności pcheł, tu występuje specyficzna zależność alergiczna. Czasami mimo wielokrotnych i szczegółowych badań nie udaje się znaleźć przyczyny tych bakteryjnych powikłań. Pierwszym objawem, który powinien nas zaniepokoić przy schorzeniach małżowiny usznej to jakakolwiek zmiana wyglądu skóry ucha. Na początku nie ma żadnych innych objawów poza zmianą koloru skóry. Nie ma bolesności, żadnych wysięków kot nie reaguje bólowo, jest zadowolony i szczęśliwy z życia. Ale jest to sygnał, że system odpornościowy podejmuje jakieś działania i nie powinniśmy tego lekceważyć. Im szybciej zainterweniujemy (czytaj wspomożemy funkcjonowanie systemu odpornościowego) tym krócej traw proces leczenia. Kot jest zwierzęciem powiedzmy tradycjonalistą i ma ściśle określony sposób życia. Każde inne niż do tej pory zachowanie kota powinno nas zaniepokoić. Koty w bardzo dziwny sposób mogą okazywać złe samopoczucie. Np. załatwiać się do buta któregoś z domowników. Klasyczne w naszym pojęciu objawy zapalenia ucha u kota świadczą o bardzo zaawansowanym procesie i silnej bolesności. Z tego właśnie powodu przy każdej wizycie lek. wet powinien sprawdzić stan małżowin usznych np. w trakcie spotkań profilaktycznych (odrobaczania,szczepienia) Polecane produkty data publikacji artykułu: 2007-10-29 Popularne teraz Komentarze
Typowe dla grzybicy jest pojawienie się elementów skóry bez sierści u zwierzęcia, przeczesywanie tych obszarów z tworzeniem się ropnych skorup. Najczęściej grzybica pojawia się u kota wędrownego z osłabionym układem odpornościowym, samicy po ciąży i porodzie.
Choroba drożdżyca inaczej zwana też kandydoza, kandydiaza, bielnica, moniliaza wywoływaną przez drożdżopodobne grzyby, najczęściej z rodzaju Candida. Znanych jest ponad 200 gatunków należących do rodzaju Candida, jednakże zakażenia u ludzi wywołuje niewiele z nich. Grzyby te stanowią bogatą mikroflorę w środowisku naturalnym. Niektóre gatunki mogą wchodzić w skład naturalnej mikroflory zwierząt i człowieka. Drożdżycę rozpoznaje się głównie poprzez badania mikroskopowe i hodowlane. Zakażenia powierzchniowe obejmują: zakażenia skóry, kandydozę jamy ustnej i gardła, zapalenie przełyku, zakażenie paznokci i tkanek okołopaznokciowych, kandydozę pochwy i sromu. Zakażenia inwazyjne to kandydemia (czyli obecność drożdżaka we krwi) oraz często po niej następujące: zakażenie otrzewnej, zakażenie kości i stawów, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, infekcje oka, zapalenie pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, zapalenie wsierdzia, osierdzia i mięśnia sercowego, zapalenie płuc, zakażenie układu moczowego i infekcja trzustki. Zakażenia układowe - również postać inwazyjna choroby, jednak ograniczona do jednego narządu, np. grzybicze zapalenie wsierdzia. Może być również skutkiem zakażenia uogólnionego z dominacją objawów ze strony jednego narządu. Jednym z przejawów kandydoza mogą być pleśniawki, błon śluzowych jamy ustnej, wynikające z osłabienia dzieci i dorosłych cierpiących na niestrawność lub inne choroby. Domowe leczenie grzybicy prącia i napletka =>> Domowe sposoby na grzybice paznokci =>> Co przyczynia się do rozwoju kandydozy? Czynnikami predysponującymi sprzyjającymi aktywacji grzybów z rodzaju Candida u człowieka może być: naruszenie higieny jamy ustnej, anomalie języka (język zgięty itp.), Cechy wieku (wczesne dzieciństwo, okres starczy), niewłaściwa higiena protez ruchomych, ciąża, dieta (wzrost ilości węglowodanów), palenie tytoniu, choroby endokrynologiczne, choroby krwi, stany niedoboru odporności, antybiotykoterapia, napromienianie i uczulenie organizmu, niedobór witamin z grupy B, C itp. U niemowląt rozwojowi kolonizacji drożdżakowej sprzyja kwasica w jamie ustnej oraz dysbioza i morfologiczna i funkcjonalna niedojrzałość błony śluzowej jamy ustnej. Jak przebiega kandydoza jamy ustnej? Kandydoza jamy ustnej może być ostra i przewlekła. Najczęstszą postacią jest ostra rzekomo błoniasta kandydoza, znana jako pleśniawka, która występuje często u noworodków. Może to dotyczyć dowolnej części jamy ustnej i gardła, najczęściej policzków, rzadziej podniebienia, języka, a następnie innych części. Najpierw są naloty kropkowane, ziarenka białego koloru, a następnie filmy przypominające zsiadłe mleko, mające zsiadły wygląd. Płytkę można łatwo usunąć poprzez zeskrobanie szpatułką, po czym widać jej jasnoczerwoną podstawę, czasem z krwawiącą powierzchnią. Plamy na płytce mogą łączyć się, tworząc białawe płytki, rozprzestrzeniając się na całą błonę śluzową jamy ustnej, gardła, tworząc ciągły film. Zmiany z reguły są bezbolesne, chociaż wtórne (z urazami,przywiązanie flory bakteryjnej), może dojść do erozji i owrzodzeń. W przypadku erozji płytka nazębna może przybrać brązowo-brązowy odcień. Przewlekła postać rzekomo błoniasta występuje u pacjentów zakażonych wirusem HIV. Postać ostra zanikowa najczęściej dotyka język, często jest powikłaniem po antybiotykoterapii, zastosowaniu miejscowych kortykosteroidów. Tej formie kandydozy towarzyszy silny ból, pieczenie i suchość w jamie ustnej. Przewlekła zanikowa postać kandydozy jamy ustnej występuje częściej u osób starszych noszących protezy. Przewlekła postać hiperplastyczna występuje częściej u palaczy. Istnieją inne formy kandydozy jamy ustnej. Kandydoza kącików ust lub napad kandydozy może towarzyszyć dowolnej z wymienionych postaci kandydozy jamy ustnej lub rozwijać się niezależnie. Dzieci z napadem drożdżakowym często mają nawyk ssania kciuka, częste lizanie i gryzienie kącików ust oraz uzależnienie od gumy do żucia. Innymi przyczynami napadów mogą być bakterie, niedobór witamin. Zwykle napad występuje w obu fałdach kącików ust. Obraz kliniczny przedstawia rumień i pęknięcia w kącikach ust, widoczne są łatwo usuwalne płytki. Uszkodzenia są bolesne przy otwieraniu ust i poruszaniu ustami.

Czynnikami predysponującymi sprzyjającymi aktywacji grzybów z rodzaju Candida u człowieka może być: naruszenie higieny jamy ustnej, anomalie języka (język zgięty itp.), Cechy wieku (wczesne dzieciństwo, okres starczy), niewłaściwa higiena protez ruchomych, ciąża, dieta (wzrost ilości węglowodanów), palenie tytoniu, choroby

Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść ten tekst przeczytasz w 3 minuty Grzybica skóry gładkiej to grzybica występująca w obrębie tułowia i kończyn oraz stanowiąca klasyczną postać zakażenia dermatofitami. W większości przypadków grzybica skóry jest wywołana przez grzyb antropofilny Trichophyton rubrum, jednak do odmiany klinicznej grzybicy skóry gładkiej zaliczane są także przypadki wywołane przez grzyby zoofilne pochodzące od zwierząt domowych – Microsporum canis. Mazur Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Grzybica skóry gładkiej – objawy Rozpoznanie grzybicy skóry gładkiej Jak wygląda leczenie grzybicy skóry gładkiej? Grzybica skóry gładkiej – objawy Zakażenie grzybicą skóry gładkiej stanowi obecnie powyżej 50% wszystkich zakażeń grzybiczych. Wykwity, które się pojawiają, lokalizują się najczęściej na kończynach dolnych oraz górnych. Umów się do dermatologa już dziś! Skorzystaj z bezpłatnej porady Zmiany typowe dla grzybicy skóry gładkiej to pojedyncze bądź mnogie owalne lub okrągłe ogniska rumieniowo-złuszczające o ostro odgraniczonych brzegach, szerzące się obwodowo. Brzegi są silnie zmienione zapalnie, ze złuszczaniem i krostami. Łuszczenie występuje na obrzeżu zmiany, a środkowa część zmiany sprawia wrażenie zdrowienia, ponadto występuje silny świąd ognisk chorobowych. Najczęściej wykwity są pojedyncze, jednak im dłużej trwa zakażenie, ogniska pojawiają się w coraz to nowych miejscach lub zlewają się ze sobą. Przeciwgrzybiczo warto stosować Zabłockie mydło solankowe na problemy skórne (łupież, grzybica, egzema, łuszczyca), które na Medonet Market tylko teraz można zakupić w promocyjnej cenie. Możemy wymienić następujące rodzaje grzybicy skóry gładkiej: grzybica drobnozarodnikowa skóry gładkiej (tinea microsporica cutis glabrae); grzybica strzygąca skóry gładkiej (tinea trichophytica cutis glabrae); przewlekła grzybica skóry gładkiej (tinea chronica cutis glabrae); grzybica goleni (tinea cruris); grzybica pachwin (tinea inguinalis). Rozpoznanie grzybicy skóry gładkiej Preparat bezpośredni mikroskopowy rozjaśniony odczynnikiem KOH/DMSO umożliwia szybkie stwierdzenie nici grzyba w łuskach naskórkowych podejrzanych o zakażenie grzybami, natomiast posiew zakażonych fragmentów naskórka na podłożu Sabourauda umożliwia identyfikację gatunku. Grzybicę skóry gładkiej należy różnicować z: łojotokowym zapaleniem skóry (w przypadku dolegliwości z nim związanych warto sięgnąć po Krem do twarzy z łojotokowym zapaleniem skóry EPTA DS, który kupisz osobno lub w Zestawie do pielęgnacji twarzy i włosów z łojotokowym zapaleniem skóry EPTA DS), łupieżem różowym, ziarniniakiem grzybiastym, łuszczycą, dermatitis nummularis. Przy łojotokowym zapaleniu skóry warto również sięgnąć po Spray do skóry głowy i ciała z łojotokowym zapaleniem skóry EPTA DS dostępny samodzielnie lub w Kompleksowym zestawie do pielęgnacji skóry i włosów z łojotokowym zapaleniem skóry EPTA DS. Jak wygląda leczenie grzybicy skóry gładkiej? W większości dobrze rozpoznanych grzybic skóry gładkiej, dolegliwość ustępuje po leczeniu miejscowymi nowoczesnymi preparatami przeciwgrzybiczymi (pochodne imidazolowe) w ciągu 2-4 tygodni leczenia. Czy rokowania są dobre? Zakażenia grzybicze skóry gładkiej wyjątkowo mają przewlekły przebieg i nawrotowy charakter. W przypadku, kiedy grzybica łączy się z łuszczycą, powinniśmy sięgnąć po kosmetyki specjalistyczne, np. Emulsję do skóry z łuszczycą EPTA PSO 10 czy też Intensywny krem na zmiany łuszczycowe EPTA PSO 50 Plus, który możemy kupić osobno lub w Zestawie z 50% mocznikiem do pielęgnacji ciała z łuszczycą EPTA PSO 50 albo w Kompleksowym zestawie do pielęgnacji ciała, skóry głowy i paznokci z łuszczycą EPTA PSO. Mazur / Mazur RYC. G-20. Grzybica skóry gładkiej. Mazur / Mazur RYC. G-21. Grzybica skóry gładkiej. Mazur / Mazur RYC. G-22. Grzybica skóry gładkiej. Mazur / Mazur RYC. G-23. Grzybica skóry gładkiej. Źródła Lit.: [1] Adamski Z., Batura-Gabryel H.: Mikologia lekarska. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu 2007. [2] Gliński W., Baran E., Nowicki R., i wsp.: Konsensus dotyczący leczenia powierzchownych zakażeń grzybiczych. Przegl Dermatol 2002, 89 (2); 85-92. [3] Kowszyk-Gindifer Z., Sobiczewski W.: Grzybice i sposoby ich zwalczania. Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 1986. [4] Ziemer M., Seyfarth F., Elsner P. i wsp.: Atypical manifestations of tinea corporis. Mycoses 2007, 50 Suppl 2; 31-5. A. Kaszuba, Z. Adamski: „Leksykon dermatologiczny”; Wydanie I, Wydawnictwo Czelej grzybica grzybica skóry gładkiej grzybica skóry choroby grzybicze grzybiczne zakażenia skóry Grzybica układu pokarmowego - objawy, że masz w sobie grzyby Candida Grzybica układu pokarmowego jest spowodowana drożdżakami z rodzaju Candida, dlatego też określa się ją jako kandydozę przewodu pokarmowego. Grzyby mogą zaatakować... Adrian Jurewicz Czy grzybicę paznokci da się wyleczyć domowymi sposobami? Grzybica paznokci jest powszechnie występującym problemem estetycznym. Jej leczenie jest dość trudne, ponieważ grzyby znajdują się we wnętrzu płytki paznokcia, w... Materiały prasowe Amorolfina - skuteczny sposób na walkę z grzybicą Jest zaraźliwa, lubi nawracać i znacząco obniża nasz komfort życia. Niestety, jest też powszechna – według statystyk zakażenia grzybicze należą do najczęstszych... Grzybica paznokci, skóry, jamy ustnej, pochwy, penisa, odbytu i innych części ciała [WYJAŚNIAMY] Grzybica to powszechna choroba skóry lub narządów, która daje o sobie znać uciążliwymi objawami, często świądem i zmianami skórnymi. Zakażenie grzybicze może się... Marlena Kostyńska Grzybica paznokci - objawy, leczenie, domowe sposoby. Czy leczenie grzybicy laserem jest skuteczne? Leczenie grzybicy paznokci jest procesem trudnym i długotrwałym, ponieważ patogeny, które ją powodują, wnikają głęboko wewnątrz płytki paznokcia. Aby je usunąć,... Materiały prasowe Dieta przeciwgrzybicza - jak wspomóc organizm w walce z grzybicą? [WYJAŚNIAMY] Grzybice to grupa chorób wywoływanych przez mikroskopijne organizmy. Duża część z nich towarzyszy nam nieustannie i dopiero ich nadmierne namnażanie powoduje stan... Grzybica płuc - sposób zakażenia, objawy, leczenie Zakażenia grzybicze nie dotyczą tylko stóp, paznokci, miejsc intymnych, ale i płuc. Zarodniki grzybów przedostają się do nich np. w wyniku osłabionej odporności... Piotr Cieciuch Gdzie najłatwiej złapać grzybicę? Specjaliści wskazują osiem miejsc Połowę wszystkich chorób paznokci wywołują grzyby. Na ich powstanie mają wpływ wiek, płeć, genetyka i ogólny stan zdrowia. Warto jednak pamiętać, że na rozwój... Katarzyna Kasprzyk-Skaba Grzybica języka - najczęstsze przyczyny i charakterystyczne objawy. Jak wygląda leczenie grzybicy języka? [WYJAŚNIAMY] Grzybica języka to jeden z rodzajów kandydozy jamy ustnej, który jest bardzo trudny do całkowitego wyleczenia, ponieważ ma tendencje do nawrotu. Najczęściej... Tatiana Naklicka Grzybica stóp - przyczyny, objawy, leczenie. Domowe sposoby na grzybicę stóp Grzybica stóp jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych chorób, charakteryzujących się zmianami o charakterze rumieniowo-złuszczającym. Dolegliwość ta ma... . 280 259 276 380 690 691 424 158

grzybica u kota zdjecia